Kadın sandalyeye yavaşça oturdu..Masanın üstünde bir bardak yanlızlık duruyordu..bir dikişte içti hepsini..şöyle bir etrafına bakındı bakındı..
Yapacak ne çok şey vardı oysa ki..
Mesela lavabonun üzeri yıllardır birikmiş hayal kırıklarıyla doluydu ve yıkanıp yüreğe gömülmeyi bekliyorlardı..
Ama sıkıştırılarak.. zira yerine yenileri buyur edilecekti..Sonra aklına yerlerdeki birikmiş umutları geldi..sahi ne kadar olmuştu onları süpürmeyeli..epey birikmiş..
_"bu kadarı fazla..fazlalaştıkça süpürmek lazım"
 dedi içinden.."
 "toplayıp çöpe atmalı ötekiler gibi..biriktikçe dertler gibi umutlarda yüktür insana gerçekleşmeyen sonsuz hayallerin yükü gibi" ...
Sahi hayal demişken daha bir makine dolusu hayal vardı değilmi..makineye ne ağır gelmiştir şimdi.. makineden çıkacak yıkanmadan hepsi serilecek gün ışığına orda eriyip tükenecek..
"Offf "dedi kadın daha bir sepet dolusu sevgisizlik var...ne kadarda birikmiş.. hepsi katlanıp raflardaki sonsuzluğa uğurlanacak.yerine acaba yenileri teşrif edermi bilinmez..ama onların hiçbiri giyilmeden rafa gidecek..o aşikar..
Banyodaki bir kova gözyaşı kadının aklına bile gelmedi..
Acıyla kederle hüsranla dolmuş  haberi bile olmamıştı..
Sonra gözü fırına ilişti..bir tepsi dolusu mutsuzluk kabarmış tepsiden taşıyordu..daha onlar pişip afiyetsizlikle yenecekti değil mi?
Sahi yapması gereken daha çok iş vardı..ajandasını aldı dolabın içinden üç tane borç faturası çıkardı..hayata dünyaya ve aşka..yarın son ödeme günleriydi cüzdanına bi miktar gözyaşı acı ve keder koydu..onlarıda yarın ödemek üzere dolaba kaldırdı...Buzdolabından biraz ilgisizlik çıkardı hemen tezgaha koydu..nekadarda soğuktu buz gibiydi.. üşüdü elleri..azıcık umutla lezzetlensin istedi ama olmadı..pişirse canına dert olacaktı..biliyordu..yapmadı durdu öylece..kırışmış buruşmuş sevgiside bi ütü isterdi..ama yapacak hali yoktu yorulmuştu..çok yorulmuştu...
Sonra derin hayallere daldı kadın..
İçinde can çekişen çocukluğu çırpınan gençliği ve kaybolan hayalleri geldi aklına..
Gözünden herzaman akmak için hazırolda bekleyen iki damla gözyaşı süzüldü..
Sonra içerden bir adet gün ışığı ona seslendi.... minicik aydınlık bir günışığı.. kadının bütün karanlığını aydınlatan minicik günışığı..
Kadın tüm zerafeti ve acılarıyla kalktı gözyaşlarını sildi elinin tersiyle..yüzüne yalancıktan bir gülüş yapıştırdı ve adım adım yürüdü boğulduğu karanlıktan günışığına. Günışığı hayat oldu kadına..