Yeni bir liste ile karşınıdayız. Anlatanlar ekibi olarak, The Exorcist ve The Omen gibi kesin klasiklerden, Raw ve Hereditary gibi modern şaheserlere kadar en büyük gerilim filmlerden oluşan bir listeyi hazırlamak için bir araya geldik. Sonuç, boynunuzun arkasındaki tüylerin dik durmasını garantileyen jilet keskinliğinde kesiciler, doğaüstü şoklar, güzel tuhaflıklar ve ham heyecan sürüşleriyle dolu dehşet dolu bir liste ortaya çıktı. Aşağıdaki listenin tamamına göz atın ve kendinize uygun olanları listenize ekleyin.
The Shining (1980)
- Yönetmen: Stanley Kubrick
- Oyuncular: Scatman Crothers, Jack Nicholson, Shelley Duvall, Danny Lloyd
Stephen King, bundan nefret ediyordu. Çağdaş eleştirmenler ılımlıydı ve ilk gişe getirileri orta düzeydeydi. Akademi Ödülleri bu yapımı açıkça görmezden geldi. Stanley Kubrick, inanılmaz bir şekilde, Razzies'de "En Kötü Yönetmen" ödülüne aday gösterildi. Aynı zamanda, her bakımdan eğlenceli bir çekim de değildi. Kubrick, Shelley Duvall'ı, Guinness Rekorlar Kitabı'na göre bir sahne olan 127 çekim yapmaya zorladı. Ünlü "İşte Johnny!" sahnesi olaylı bir şekilde üç gün sürdü. Her iki başrol oyuncusu da çekimi bitkin ve içerlemiş bir şekilde bıraktı.
Alien (1979)
- Yönetmen: Ridley Scott
- Oyuncular: Sigourney Weaver, Tom Skerritt, Ian Holm, Veronica Cartwright
Hem korku ve gerilim türünde hem de bilim kurgu dünyasında en iyiler arasında yer alabilecek bir film yapmak kolay değil. Ancak Scott, yazarlar Dan O'Bannon ve Ronald Shusett bunu kolay bir şey gibi yansıtıyor. Bu kadar şeyi çok kısıtlı bir bütçe ile bir arada yapmak zordu, ancak sonuçların hepsi düşündüğümüzden çok daha iyi oldu. Nostromo'nun steril ortamı, terör için en davetkar yer gibi görünmeyebilir. Buna rağmen uzay karanlık, soğuk ve dehşet vericidir. H.R. Giger'in iğrenç tasarımı korku seviyelerini yükseltti. Weaver'ın başında, sinema tarihinin en iyi yapımlarından biri olan Ellen Ripley'nin yer aldığı bir oyuncu kadrosu var. Sinemada veya evde, çığlık attığınızı herkes duyacak.
Scream (1996)
- Yönetmen: Wes Craven
- Oyuncular: Neve Campbell, Courteney Cox, Skeet Ulrich, Rose McGowan
Daha önce yapılmıştı ama Kevin Williamson'ın Wes Craven'ın elindeki becerikli, zeki, ekstra meta senaryosu Scream'i çok daha özel kıldı. Slasher filmini parçalara ayırmak, dolandırıcılık ve sahtekarlıkların kanlı dalgası yetmedi, ancak izleyicilere izleyebilecekleri taze bir bakış sağladı. Buna ek olarak, Campbell, Cox, David Arquette ve korkutucu telefon seslendirme ustası Roger L. Jackson gibi harika çalışmalar, kendi kendine atıfta bulunan tuzakları içinde etkili bir korkuluk olarak işlev gördüğü anlamına geliyor.
A Quiet Place (2018)
- Yönetmen: John Krasinski
- Oyuncular: Millicent Simmonds, John Krasinski, Emily Blunt, Noah Jupe
Çocuklarınız olduğunda, tüm bakış açınız değişir. Dışarıda büyük bir kötü dünya vardır ve umabileceğiniz en iyi şey, çocuklarınızı ondan korumak veya onları sonunda karşılaşacakları şeye hazırlamaktır. John Krasinski'nin yüksek konseptli canavar filmi, “gürültü yaparsan ölürsün” fikrini merkezine alır ve dehşeti bir dizi dayanılmaz gerginlik sekansına yönlendirir. Bu, Krasinski'nin Lee ve eşi Evelyn'in (Krasinski'nin gerçek hayattaki eşi Emily Blunt tarafından canlandırdığı) duygusal kancası ve çocuklarını güvende tutma çabaları, A Quiet Place 'in gizli silahı haline geliyor. Sizi her anlamda nefessiz bırakacak bir film.
28 Days Later (2002)
- Yönetmen: Danny Boyle
- Oyuncular: Cillian Murphy, Naomie Harris, Brendan Gleeson, Christopher Eccleston
Korku topluluğunun daha arka ve tutucu köşelerinde, hızlı hareket eden "enfekte" kişilerin zombi olup olmadığı konusundaki tartışmalar alevlendi. Cidden, kimin umurunda? Danny Boyle ve yazar Alex Garland'ın yıkılmış toplum hikayesinin neden bu kadar etkili olduğunun sebebi bu değil. Tüm büyük korku filmleri gibi, "öteki" yerine bizimle ilgili ve insanlığın karanlık kalbine bakıyor. Böyle bir durumla ne kadar ileri gidersiniz? Cevabı pek sevmeyebilisiniz. İzlemeniz ve cevabı öğrenmeniz daha akıllıca olur.
The Descent (2005)
- Yönetmen: Neil Marshall
- Oyuncular: Shauna Macdonald, Natalie Mendoza, Alex Reid
Neil Marshall'ın buradaki ustalığı canavarları bir saat boyunca ekrandan uzak tutmaktır ve ilk yarının neredeyse dayanılmaz mağaraya bağlı klostrofobisinden sonra, izleyicinin korkusuna daha sağlam ve tanıdık bir odak sağlamak için nihayet ortaya çıktıklarında senelerdir bunu bekliyormuş gibi olduk. Ondan önce dayanılmaz derecede gergin bir dizi karakter çatışması ve çukur yaralanmaları geliyor. Şok edici bir kazayla acımasızca yükselen bir buhar ortaya çıkması da filmin ilginç taraflarından biri. Daha derin detayları kendiniz keşfetmelisiniz. O andan itibaren yoğun eylem, yıkıcı bir sonuca varacak. Daha sonra devam filmini izleyen izleyiciler, devam filminin iyimser bir sonla bittiğini görüyor. Burada, Birleşik Krallık'ta son anlar korkunç derecede kasvetliydi.
The Witch (2015)
- Yönetmen: Robert Eggers
- Oyuncular: Anya Taylor-Joy, Ralph Ineson, Kate Dickie
Titiz dönemin hem ortamı hem de dili ile The Witch, ortalama şeytani sahip olma korkularınız kadar The Crucible'a çok benziyor. Aslında, The Witch hakkında gerçekten ortalama hiçbir şey yok: daha karmaşık teorilere göre olduğu gibi göründüğü kadar iyi işleyen yıkıcı bir psikolojik çile var. Şifreli olaylar asla tam olarak açıklanmaz ve Cadı'yı belirsiz bir şekilde rahatsız eder. Devamında ise sizleri kuşkulu bir hisse sürükleyen olaylar yaşanır.
It Follows (2014)
- Yönetmen: David Robert Mitchell
- Oyuncular: Maika Monroe, Keir Gilchrist, Daniel Zovatto
2014'ün en iyi gerilim filmi için güçlü bir rakip olan It Follows, parlak merkezi konseptiyle ilerliyor ve asla topu bırakmıyor. 'O'nun ne olduğunu asla gerçekten öğrenemiyoruz, ancak bir şekilde cinsel yolla bulaşan, çeşitli yaralı yaralı yabancılar ya da bazen kurbanların amansız bir şekilde takip ettiği insanlar olarak tezahür eden gizemli bir varlıktır. Bu, slasher filmi "gençler öldürülüyor" kinayesinde ilginç bir bükülmeden eğer kendinizi etkilenmiş bulursanız, bir zincir gibi başka biriyle sevişebilir ve ondan kurtulabilirsiniz. Bu kural filmi çok karanlık yerlere götürür.
Shaun of the Dead (2004)
- Yönetmen: Edgar Wright
- Oyuncular: Kate Ashfield, Simon Pegg, Nick Frost, Lucy Davis
Edgar Wright ve Simon Pegg'in ilk sinematik işbirliğinin gerçek bir korku olup olmadığı konusunda yorulana kadar tartışabilirsiniz. Öyle ki, kahkahalar, korku estetiğinin keskin bir şekilde anlaşılmasıyla dengelenir ve ne korkulardan ne de vahşetten mahrum kalmazsınız. Bunu anlamak için sadece son kuşatmanın Night Of The Living Dead'in anısına bakmanız yeterli. Artı, Wright ve oyuncu kadrosu, karşılaştıkları karakterlere o kadar gerçek bir duygusal derinlik katıyor ki, birçok korku filminin övünebileceğinden daha fazla inceliklidir diyebiliriz.
Let the Right One In (2008)
- Yönetmen: Tomas Alfredson
- Oyuncular: Kåre Hedebrant, Lina Leandersson, Per Ragnar
Hepimiz çocukların korkutucu olduğunu biliyoruz, ama Let The Right One In ürkütücü çocukları alıyor ve onları rahatlık için neredeyse fazla ilişkilendirilebilir hale getiriyor. Kendisinden önceki sayısız vampir gibi hayatta kalmaya çalışan Eli (Leandersson), sosyal parya Oskar (Hedebrant) ile acı tatlı bir dostluk kurar ve ona ideal olmayan ev durumundan kurtuluş teklif eder. John Ajvide Lindqvist'in en çok satan kitabına dayanan ve Stockholm'deki setine dayanarak, bunu yalnızlık, endişe ve alkolizm temalarıyla kan dolaşımınıza zahmetsizce girmesine yardımcı olan inanılmaz derecede etkili bir Scandi korkutucu yapan bir vampir tarafından kovalama tehdidi içermiyor. Hollywood'un yeniden yapım için haykırması sürpriz değil.
Midsommar (2019)
- Yönetmen: Ari Aster
- Oyuncular: Florence Pugh, Jack Reynor, Will Poulter, William Jackson Harper
Kalıtsal'ın saf, amansız karanlığından sadece bir yıl sonra, yazar-yönetmen Ari Aster parlak güneş ışığına çıktı ve bunu da korkunç bir hale getirdi. Florence Pugh'un kederli Dani, İsveçli kültistlerin ev sahipliği yaptığı bir festivalde gerçekliğe olan hakimiyetini kaybederken, Midsommar'ın güneşten ağartılmış görselleri de kabus gibi, her şeyi tekinsizlik dünyasına taşıyor. Önceki filminde olduğu gibi, Aster dehşeti duygusal yıkıma dayandırıyor. Jack Reynor'un korkak erkek arkadaşı Christian, ani bir aile trajedisi yaşarken Dani'den ayrılmaktan vazgeçerken, bu sefer toksik bir ilişkinin yakıcı bir yapısökümünde bulur kendini. Acımasızca kanlı sarsıntılarla ürpertici, derinden rahatsız edici ve inkar edilemez bir güzellik duygusu da filmin içeriğinde yer alan detaylardandır. Sonda sizi ikonik çiçeklerle kaplı final bekliyor.
Poltergeist (1981)
- Yönetmen: Tobe Hooper
- Oyuncular: Craig T. Nelson, JoBeth Williams, Heather O'Rourke
Eski bir mezarlık alanındaki bir aile evine taşınmak, Kirstie ve Phil'in bile yardım etmekte zorlanacağı türden bir gayrimenkul muamması sunar. Bu çok taklit edilen Tobe Hooper / Steven Spielberg dehşetinde Freeling klanının karşılaştığı sorunlar, doğaüstü canavarları, inişteki girdapları, yüzen nesneleri ve bazı büyük boyutlar arası çocuk kaçırmayı içeriyor. Bu, el kitabındaki hemen hemen her doğaüstü ev felaketi, Dyson'ın perili olduğunu ve kobayın Şeytan olduğunu bulmanın dışında bir şeydir. PG derecelendirmesinin kısıtlanmasına rağmen, sonuç canlandırıcı derecede korkutucu bir karışım olmaya devam ediyor.
The Babadook (2014)
- Yönetmen: Jennifer Kent
- Oyuncular: Essie Davis, Noah Wiseman
Bir fragman tarafından biraz yanlış satış yapılan, ama etkileyici bir canavar filmi gibi görünmesine neden olan Babadook'un en büyük numarası, gerçekten de baştaki şeyle ilgili olmamasıdır. Aksine, zihinsel olarak çözülen bir annenin küçük oğluyla zor ilişkisini anlatan bir film. 'Dook'un kendisi, işlerde sadece başka bir anahtardır. Beklentileri altüst eden film, becerikli bir çocuktan Amblin tarzı hicivler kuruyor gibi görünüyor, ancak bu unsurlar asla geçmiyor ve onun hile çantası nihayetinde işe yaramaz. Kurallar, tüyler ürpertici hikaye kitabında: “Babadook'tan kurtulamazsınız. Yenilgisi için nihai çözüm olabilir ama yok edilmesi için yeterli değil diye” geçiyor.
Hereditary (2018)
- Yönetmen: Ari Aster
- Oyuncular: Alex Wolff, Toni Collette, Gabriel Byrne, Milly Shapiro
Kıvranan gerginlik ve rahatsız edici görüntülerde bazı geleneksel korkular vardır. Ama sizinle birlikte kalan, yürek burkan duygusal korku, olabilecek en kötü şey, suçluluk duygusu, etrafınızdaki herkesi etkileyen ve dalgalanan yıkımdır. Aster, ilk uzun metrajlı filminde gerçekten unutulmaz olan yürek parçalayıcı bir dokunuş sunuyor. Oradan da gecenin tümseklerini, vücut dehşetini ve bitmeyecek bir kabus gibi tüyler ürpertici ürkütücü halini artırıyor. Sonunun bölücü olduğu kanıtlandı, ancak son düşünceleriniz ne olursa olsun, yol boyunca yıkıcı bir deneyim sizi bekliyor.
The Blair Witch Project (1999)
- Yönetmen: Daniel Myrick ve Eduardo Sánchez
- Oyuncular: Heather Donahue, Michael Williams, Josh Leonard
Yöneticisinin ve ekibinin nano bütçeli korkularından 250 milyon dolar yatırdıktan sonra umdukları sıçrama değildi, ancak Blair Cadı Projesi'nin mirası hızla devam ediyor. Küçük Adam Wingard'ın sürpriz devam filminin, 21 yıl sonra orijinalin kurulumundan ve formülünden ne kadar saptığını görmek öğretici. O zamanlar, türde bir devrim yarattı. O zamandan beri düzinelerce taklitçi geldi, ancak en iyileri bile orijinalin kafa karıştırıcı titremelerini kopyalamak için hala mücadele ediyor. Dallar ve yeşillik parçaları hiç bu kadar korkutucu olmamıştı.
Dracula (1958)
- Yönetmen: Terence Fisher
- Oyuncular: Peter Cushing, Christopher Lee, Michael Gough
Eşsiz Terence Fisher tarafından yönetilen, Jimmy Sangster tarafından yazılan, Peter Cushing ve Christopher Lee'yi eşleştiren (Lee ilk kez gerçek replikler alıyor) ve her şeyi renk, ihtişam ve kan için dışarı çıkaran Hammer's Dracula, öğeleri ve distilleri hizalaması, önümüzdeki yirmi yıl boyunca stüdyoya güç veren formüldür. Sangster'ın cesur senaryosu, Bram Stoker'in romanını bir anda filme döker ve anlatıyı özgür bırakır. Konumların aktarılması ve Romanya ile sınırlı olması, 'dramatis kişiliklerin' yarısının çıkarılmasıyla, yalın bir macerayla baş başa kalıyoruz. Lugosi filmi gıcırtılı ve biraz yavaş giriş yapıyor, ancak Hammer'ınki bir hırsız gibi hızlı. Tabii ki Lee, kibar ve karanlık bir şekilde baştan çıkarıcı oluyor, ama aynı zamanda dişlerini çırptığı anlarda da gerçek bir vahşet var.
Raw (2016)
- Yönetmen: Julia Ducournau
- Oyuncular: Garance Marillier, Ella Rumpf
Julia Ducournau'nun filmi, dişlerinize gerçekten yapışan, et yiyen bir Fransız sanat-korku filmidir. Aynı zamanda tam kanlı bir korku, karanlık bir komik aile draması ve hepsi bir arada bir reşit olma filmi olmayı başarıyor. Justine, ablasının da çalıştığı ve ebeveynlerinin ilk tanıştığı üniversitede bir veterinerlik kursuna başladığında, bir dizi başlangıç ritüeli tarafından hırpalanmış ve şaşkına dönmüştür. Sıkı vejeteryanlığının yerini durdurulamaz et arzusuna bırakması çok geçmeden, gerçekten mide bulandırıcı gelişmelere yol açıyor. Şok edici, sınırsız ve çarpıcı bir şekilde orijinal olan Raw, onu sindirebilen herkes için zengin, katmanlı bir filmdir.
Drag Me To Hell (2009)
- Yönetmen: Sam Raimi
- Oyuncular: Alison Lohman, Justin Long, Lorna Raver
Lorna Raver'in Macar çingene, Alison Lohman'ın, ipoteği için ona başka bir uzatma vermemesi gibi talihsiz bir hata yapan banka çalışanı. Tüm lanetleri sona erdirmek için her şey aslında bir lanete işaret eder. Lamia adlı bir iblisin ziyaretleri de tam olarak bununla ilgilidir. Ceza tamamen orantılı görünmese de, sonuçlar Sam Raimi ile eğlence evinde en iyi şekilde vahşi, ham ve kötü şekilde bir yolculuk sunuyor. Lohman'ın cehennem balonunun diğer tarafındaki sadık koca Justin Long, inanmayan agnostik gibi korku temelli bir rol üstleniyor. Sonunda onu tokatlamak isteyeceksiniz.
Kill List (2011)
- Yönetmen: Ben Wheatley
- Oyuncular: Michael Smiley, Neil Maskell, MyAnna Buring
Kill List, oldukça basit bir gerilim filmi gibi başlar. İki kiralık katil bir görev üstlenir. Öldürme listesi var. Listedekileri öldürmek zorundalar. Ama izlerken, filmin gerçek doğasının küçük ipuçları yavaş yavaş beliriyor. Banyo aynasına garip bir sembol çizildi. Bir doktor tuhaf, tıbben şüpheli tavsiyeler verir. Film müziği, tepeden tırnağa gürleyen bir fırtına bulutu gibi büyüyor. Ben Wheatley'in yavaş ilerleyen gerilim üzerindeki ustaca tutumu 1970'lerin İngiliz halk-korku sevgisinden de anlaşılacağı gibi neredeyse dayanılmaz, şok edici bir final için bir işaret.
