Geçmiş hayata ve özellikle çocukluğa bakıldığında doğayla iç içe geçirilen çocukluk dönemlerinin insanlarda olumlu etkilere yol açtığı söylenmektedir. Çocukluk yıllarını doğayla geçiren insanlar, olumlu tüm kavramları doğadan öğrenmektedir. Küçük yaşlardan itibaren doğanın insana verdiği yarar bir şekilde vücuda ve psikolojiye kodlanmaktadır. Küçük yaşlardan itibaren çocuklar, doğanın hiçbir şekilde zarar vermeyeceğini öğrenmiş olmaktadırlar. Büyüdükleri zamanda da doğaya zarar vermeyi asla düşünmemektedirler ve bu durum ilerleyen zamanlarda olumlu bir sürece sebep olmaktadır.
Günümüze doğru gelindiği zaman, birçok insandan internet kullanımın yoğun olduğu için çocukların dışarıda yeterince vakit geçirmediğini söyleyen şikayetler duymaktayız. İnsanların geçmişe dönüp baktıkları zaman, doğayla geçirilen dönemlerin çok olması ve çocukluklarında da bu zamanı iyi değerlendirmeleri hakkında kendilerini şanslı hissediyor olduklarını görebilmekteyiz ve belki de şu anki yüzyıldan memnun olmadıklarını da anlamaktayız. Çocukluk dönemlerini doğayla geçiren, internet nedir bilmeyen bir önceki kuşak, hayatın daha mutlu bir yer olduğundan bahsetmektedirler.
Geçmişini yad eden insanlar, ağaçların ne kadar çok olduğundan, doğanın ve çevrenin ne kadar önemli olduğundan bahsederler çünkü doğa ile arkadaş olmayı öğrenmişlerdir. Fakat bu yüzyıla geldiğimiz zaman, farkında olmadığımız ne kadar çok olumsuz kavramı doğanın içinde kullandığımızı da görmekteyiz. Çünkü şu anki dönemde, insanlar “sosyal” olmayı sadece internet üzerinden anlamaktadırlar ve doğanın nasıl bir yer olduğunu unutmaktadırlar.
Doğa aslında yapısı gereği bencil olmamayı öğreten bir kavramdır. Çünkü doğa vericidir. Hiçbir şekilde karşılığını istemez. Bu durumda saygı duyulması gereken bir kavramdır da aynı zamanda. Fakat doğanın ne olduğunu bilmeyen insanlarda bu saygının gelişmesi çok zor olmaktadır. Araştırmalara göre doğa ile vakit geçiren ve geçirmeyen insanların arasındaki en büyük fark, “bencil” olup olmama durumudur. Kendini doğaya ait hisseden insan, doğanın hiçbir şekilde zarar görmesini istememektedir fakat tam tersi düşüncede olan kendini doğanın sahibi hisseden insan, zarar vermeyi doğru bulmaktadır.
Bu durumda önemli olan kavramlardan biri doğanın varlığını kabul etmek ve ona saygı duymayı öğrenmektir. Çünkü doğaya hükmetmek insanın var oluşundan gelen bir istek değil aksine sonradan öğrenilen olumsuz bir duygu durumudur. Hükmetmeyi istemeyen insana daha az bencillik ve daha çok sosyal sorumluluk hissi olduğu gözlemlenmektedir. Psikologlara göre, doğayla vakit geçiren insanda paylaşmayı öğrenebilme ve hoşgörü duyguları var olmaktadır. Küçük yaştan öğretilmeye çalışırsa, insanın yetişkinlik dönemlerini de etkileyecek kadar önemli bir olay olmaktadır. Bu durumda, doğanın varlığını kabul etmek, ona saygı duymayı öğrenmek önemli olacaktır.
İnsanın doğayla etkileşimi çok önemlidir. Bu konuda hem aileye hem de çocuklara büyük bir sorumluluk düşmektedir. Çocuklara aşılanması gereken doğa kavramı eğer aşılanmazsa, çocuğun şiddete meyilli olmasını ve saldırganlığını etkilemektedir. Çocuklarda doğa kavramını aşılamak için ekoloji gezilerini unutmamak gerekir. Doğayı ve doğanın kaynaklarını sınırsız kullanmak isteyen kişilere karşı dikkatli olmak ve önlem almak gerekmektedir.
Sonuç olarak, insanın doğaya etkisi her anlamda iyidir. İnsanın doğaya etkisi ise son dönemlerde çok olumsuz olmaktadır. Ebeveynlerin bu konuda bilinçli olması, doğayı günlük hayatlarında unutmaması ve çocuğu da doğanın içine adapte etmek istemesi önemlidir. Dünyanın tüm canlılara ait olduğu unutulmamalıdır. Doğa sadece insanın hükmedebileceği bir yer değildir. Doğa duyarlılığı burada önemlidir. Özellikle ailelerin sonra okulların ve çevredeki herkesin, genç nesillere bunu aşılamak istemesi ve dünya vatandaşlığı konusunda bilinç oluşturmaya çalışması en büyük görevi olmalıdır. Şu unutulmamalıdır ki, toplumsal kalkınmanın oluşabilmesi hem doğanın ayakta kalabilmesi hem de insanların psikolojik olarak daha sakin, daha saygılı olabilmesi için bilinçlenmek zorunludur.
